Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΑ ΣΕ ΠΙΝΑΚΕΣ ΚΑΙ ΜΑΚΡΙΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ

 Τέσσερις κλεμμένοι, πολύτιμοι πίνακες του Paul klee:

 

 

Δεκαεπτά χρωματιστά πουλιά

Αποστολή τους:
να βρούνε τους κλεμμένους,πολύτιμους πίνακες...

Όλα ξεκίνησαν διαβάζοντας το παραμύθι ΄΄Το νυσταγμένο φεγγάρι΄΄της Φιλια Δενδρινού.

Ήταν μια φορά… ένας ζωγράφος,Paul klee το όνομά του. Kι είχε μαζί του ένα κλειδί που ξεκλείδωνε όλες τις πόρτες της φαντασίας. Ζωγράφιζε όμορφες εικόνες για πολιτείες , ουρανούς, πουλιά και φεγγάρια. Κάποτε ζωγράφισε ένα φεγγάρι που έμοιαζε να είναι κουρασμένο και νυσταγμένο πολύ. Και χωρίς να το καταλάβει όπως έκανε την βόλτα του στον ουρανό, έγειρε σε μια του άκρη κι αποκοιμήθηκε. Ένα σωρό όνειρα ήρθαν στον ύπνο του. Ανάκατες εικόνες , σχήματα, σκιές και κόσμοι διαφορετικοί. Κι ένοιωσε σα να μεταμορφώθηκε σε ψάρι ή σε κίτρινο πουλί.… 

Εμπνευστήκαμε από το παραμύθι και δημιουργήσαμε μια ιστορία...ενός δράκου που έκλεψε τους πίνακες...

...Γίναμε πουλιά...

                                      

                             

για να εξερευνήσουμε τον κόσμο και να συναντήσουμε τον μεγάλο ζωγράφο.

Κάθε φορά μας έδινε οδηγίες πού θα συναντήσουμε τους πίνακές του.

Κρατώντας στα χέρια μας τη φωτοτυπία του αυθεντικού πίνακα

 άρχιζε το κυνήγι του θησαυρού ψάχνοντας μέσα λίμνες...

... κάστρα,

 

... ή στα βάθη των ωκεανών...

 Η ικανοποίησή μας τεράστια κάθε φορά που βρίσκαμε έναν πολύτιμο πίνακα

Η ανταμοιβή μας μοναδική αφού ο Paul klee θα ανταπέδιδε βοηθώντας μας να αναπαράγουμε και εμείς έναν από τους πίνακές του στέλνοντάς μας τρίγωνα,τετράγωνα και ορθογώνια χρωματιστά χαρτόνια.
Με τη συνάδελφο και συνονόματή μου Εύη τα παιδιά έφτιαξαν το έργο του Paul klee ΄΄Το κάστρο και ο ήλιος΄΄

Πραγματικά μαγεμένοι από την περιπέτειά μας συνεχίσαμε το ταξίδι μας αυτή τη φορά σε μακρινούς πολιτισμούς φθάνοντας στη μακρινή Αυστραλία.
Εκεί συναντήσαμε τους Αβοριγίνες,αυτόχθονες ιθαγενείς και εντυπωσιαστήκαμε με τα βαμμένα σώματά τους.

Γνωρίσαμε το μουσικό τους όργανο ντιτζεριντού

Ακούσαμε τη μουσική τους

και παρατηρήσαμε την τεχνική ζωγραφικής, μια πρωτογενή μορφή πουαντιγισμού, που αποτελεί πρόδρομο του σύγχρονου πουαντιγισμού στην τέχνη.

Παρατηρήσαμε έργα τέχνης ζωγραφισμένα με την τεχνική των Αβοριγίνων.

         

Έχοντας βαθιά επιθυμία να γίνουμε μεγάλοι ζωγράφοι,όπως δηλώσαμε, ζωγραφίσαμε φιγούρες με την τεχνική των Αβοριγίνων χρησιμοποιώντας σφραγίδες και μπατονέτες.

Εντυπωσιαστήκαμε με το αποτέλεσμα και ονομάσαμε τα έργα τέχνης

 ΄΄Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ΄΄

Τελειώσαμε με μια ομαδική με τις φατσούλες μας και τις παλάμες μας 

Την ονομάσαμε 
΄΄ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ΄΄

ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ.ΜΙΑ ΓΕΦΥΡΑ ΠΟΥ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟ ΕΜΕΙΣ.

Παρατηρήσαμε εικόνες με το ουράνιο τόξο.

Περιγράψαμε τα συναισθήματα που μας προκαλούν:

χαρά ευτυχία,αγάπη,ελπίδα ηρεμία....

 Μιλήσαμε για ένα χωριό στο Μεξικό, εντοπίζοντάς το στο χάρτη, και πληροφορηθήκαμε

πώς ένα ουράνιο τόξο βοήθησε στην εξάλειψη της βίας στο χωριό Παλμίτας.

Πρόκειται για μια φτωχή κοινότητα, όπου η βία και η εγκληματικότητα μεταξύ των 2.200 περίπου κατοίκων , ήταν καθημερινό φαινόμενο.

 Η κυβέρνηση του Μεξικού αποφάσισε να πάρει δραστικά μέτρα για να εξαλείψει τη βία, καλώντας τους λεγόμενους “street artists” να χρησιμοποιήσουν τα δικά τους «όπλα» για την εξάλειψη της βίας!

Ζωγράφισαν, λοιπόν, ένα πελώριο ουράνιο τόξο στις προσόψεις 209 σπιτιών της περιοχής.

 Η γκρίζα όψη του χωριού μετατράπηκε, μέσα σε 14 μήνες, σ’ έναν υπέροχο πίνακα ζωγραφικής, όπου κάθε χρώμα του ουράνιου τόξου αντιπροσωπεύει τις ψυχές των κατοίκων της περιοχής.

Προβληματιστήκαμε σχετικά με τη φοβερή επίδραση των χρωμάτων του ουράνιου τόξου στις ψυχές των ανθρώπων.

Σκεφτήκαμε να ζωγραφίσουμε σπιτάκια

και να δημιουργήσουμε με τρόπο μαγικό ένα ουράνιο τόξο που θα μας εμπνέει.

Απλώσαμε μια μαγική ουσία (ατλακόλ) σε λουρίδες

και ρίχνοντας κάθε φορά μια μαγική χρωματιστή σκόνη, (κομματάκια γκοφρέ)

λέγαμε το μαγικό ξόρκι:
΄΄άμπρα κατάμπρα,μαγικά χρώματα θα απλώσω να γίνουν όλα ουράνιο τόξο΄΄

Προσθέσαμε και λίγη μαγική χρυσόσκονη και κολλήσαμε τους εαυτούς μας σε συννεφάκια.

Διαβάσαμε επίσης ένα παραμύθι για τη φιλονικία των χρωμάτων που το βρήκαμε εδώ.

Περιγράφει πώς η βροχή βοήθησε τα χρώματα να καταλάβουν ότι δεν χρειάζεται να μαλώνουν και να προσπαθουν να αποδείξουν πoιο είναι το καλύτερο.

΄΄Δεν ξέρετε ότι ο καθένας από εσάς υπάρχει για έναν ειδικό σκοπό και αυτό σας κάνει μοναδικά και διαφορετικά; Ενώστε τα χέρια σας και ελάτε σε μένα»!
Τα χρώματα υπάκουσαν στην βροχή και ένωσαν τα χέρια τους. 

Η βροχή συνέχισε: «Από τώρα και στο εξής μετά από κάθε βροχή θα ενώνετε

τα χέρια σας και θα τεντώνεστε από την μια ως την άλλη

άκρη του ουρανού

σχηματίζοντας ένα ουράνιο τόξο,ως σημάδι ότι όλοι μπορείτε να ζείτε ειρηνικά!!

Το ουράνιο τόξο θα είναι σημάδι που θα δίνει ελπίδα για το αύριο και θα μας θυμίζει να εκτιμάμε ο ένας τον άλλο!!!!».

Εμπνευσμένοι από το παραμύθι δημιουργήσαμε έναν ήλιο με ακτίνες τα χρώματα του ουράνιου τόξου αποτυπωμένα με τις παλάμες μας.

Το τοποθετήσαμε στην ομαδική μας για να θυμόμαστε ότι οι δύο άκρες του ουράνιου τόξου είναι η γέφυρα που ενώνει το εγώ με το εμείς και μοιραζόμαστε όλοι μαζί τα χρώματα των συναισθημάτων!!!!

Και η όμορφη μέρα μας τελείωσε με μια ατομική με ένα τρισδιάτατο ουράνιο τόξο όπου κολλήσαμε τον εαυτό μας!!!!